Pierrot Lunaire

Schönberg componeerde Pierrot lunaire, een van de sleutelwerken die hem beroemd zouden maken, op teksten van de Belgische symbolistische dichter Albert Giraud.

Hierin stelde de componist een nieuw stemgebruik voor, het Sprechgesang, want, om zijn woorden te gebruiken: "Pierrot Lunaire kan je niet zingen".

Het werk, in een Duitse vertaling van Otto Erich Hartleben, laat een vleugje bijtende ironie en brille zien in de visioenen van Pierrot, met een sterke invloed van het Berlijnse cabaret, dat in die tijd erg in de mode was.

Hanns Eisler, een leerling van Schönberg en medewerker van Bertolt Brecht, werd ook beïnvloed door het Berlijnse cabaret en de jazz. In 1941, ter gelegenheid van Schönbergs 70e verjaardag, schreef Eisler Veertien manieren om regen te beschrijven.

Hierin nam hij de dodecafonische techniek van zijn leermeester over. Het werk werd gecomponeerd als begeleiding bij "Regen", een kortfilm van de Nederlandse filmmaker Joris Ivens.